PROCES SYNODALNY W NASZEJ PARAFII

 

Zapraszamy do udziału w procesie synodalnym w naszej parafii.

 

Po co?Celem procesu synodalnego jest wspólne rozeznawanie dróg, na które Duch Święty wzywa Kościół, oraz doświadczenie współodpowiedzialności za życie Kościoła i uczestnictwa w jego misji.

Kto?Na spotkania synodalne zaproszeni są wszyscy, którzy chcą pomóc Kościołowi w poszukiwaniu dobra i prawdy. Szczególnie ważne jest dotarcie do osób, których głos rzadko jest wysłuchiwany.

Co?Papież prosi nas o pochylenie się nad jednym pytaniem fundamentalnym i dziesięcioma wynikającymi z niego tematami. Zaprasza nas, abyśmy spotkania poprzedzili modlitwą i rozważaniem Pisma Świętego.

 

Więcej informacji pod adresem: http://www.archidiecezja.wroc.pl/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=139&Itemid=349&fbclid=IwAR1Qc_zfoLf31LsJrqh8rD-LRaV8o56QcRilF6qcAkMFvwAzLS1oLSZqmm8

 

na broszurach, które można znaleźć w kościele w Świniarach i kaplicy w Lipie Piotrowskiej,

oraz na stronie na facebook’u - Synod 2021-2023 Parafia Św. Jadwigi Śl. - Wrocław Świniary i Lipa Piotrowska.

 

Kiedy?Spotkania w parafii będę odbywać się co dwa tygodnie w piątki o godzinie 18:00 (najbliższe spotkanie: 13.05.2022 r. około godz. 19.00).

Gdzie?Spotkania w budynku Rady Osiedla Lipa Piotrowska ul. Tymiankowa 3.

Kontakt w parafii? Eliza Derbisz, telefon: 502 802 224.

 

Synteza

 

Co to jest Synod?

 

 

Są 2 aspekty:

Synod- “Od pierwszych wieków słowo „synod” jest używane na określenie zgromadzeń kościelnych zwoływanych na różnych poziomach (diecezjalnym, prowincjalnym, regionalnym, patriarchalnym lub powszechnym) dla rozeznawania, w świetle Słowa Bożego i przez wsłuchanie się w głos Ducha Świętego, kwestii doktrynalnych, liturgicznych, kanonicznych i duszpasterskich, które stopniowo powstają”. [Synodalność w życiu i misji Kościoła, Międzynarodowa Komisja Teologiczna, p.4]

 

Synodem(gr. synodos oznacza „wspólną drogę, wspólne maszerowanie”) nazywa się w Kościele katolickim  każde zgromadzenie duchownych, którego zadaniem jest omówienie działalności Kościoła.

 

Rozróżnia się synody:

diecezjalne (zwoływane przez biskupa);

prowincjonalne (zwoływane przez arcybiskupa metropolitę; inaczej: metropolitarne);

plenarne (zebranie przedstawicieli duchowieństwa całego kraju; inaczej: ogólnokrajowe)

Po co Synod 2022

 „Papież Franciszek chce usłyszeć od całego Kościoła o tym, co dzieje się w lokalnych parafiach”

Dlatego do udziału w tym synodzie zaproszony był każdy, kto chciał pomóc Kościołowi w poszukiwaniu tego co dobre i prawdziwe.

 

Ojciec Święty prosi, byśmy się spotykając, wyrazili najpierw nasze nadzieje, naszą radość, zobaczyli siebie, pobyli razem, zbudowali wspólnotę z Bogiem Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym, ale też ze sobą nawzajem – ks.Adam Łuźniak Odpowiedzialny za proces synodalny w diecezji wrocławskiej. Zachęcał do spojrzenia na siebie, jako na tych, którzy są zaangażowani w synod w swoich parafiach, ale bez poczucia, że każdy robi coś mało znaczącego na własnym podwórku. – To, co robimy w swoim osobistym życiu, ma znaczenie dla Kościoła. Tym bardziej, jeśli to robimy dla parafii, dla dekanatu, dla diecezji.

 

 

Kilka informacji o tym jak wyglądały spotkania.

My,

Odbyliśmy 7 spotkań w naszej parafii i poruszyliśmy 5 wskazanych przez papieża Franciszka tematów, tj.:

Towarzystwo

Słuchanie

Zabieranie głosu

Celebrowanie

Dialog

My,

 jako jedyna parafia w dekanacie mieliśmy stałą frekwencję na spotkaniach. Pozostałe parafie miały tendencje spadkowe. W naszej parafii 6/7 osób rozpoczęło, 7 skończyło. Ksiądz proboszcz, uczestniczył w spotkaniach, gdy tylko miał taką możliwość.

 

My,

Skupiliśmy się na na aspektach synodalności, tj. na aspektach wspólnej drogi w Kościele i dla naszej parafii.

Poruszając wskazane tematy, szczerze i otwarcie dzieliliśmy się swoimi doświadczeniami, oraz wspólnie rozeznawaliśmy co Duch Święty chce nam objawić, jako najbardziej istotne dla budowania naszej parafii.

Spotkania zawsze miały określony schemat, aby w centrum postawić Ducha `świętego i z nim rozeznawać życie w Kościele.

 

 

Schemat każdego spotkania:

1.    Modlitwa do Ducha Świętego za synod.

2.    Czytanie oraz rozważanie Ewangelii

3.    Dzielenie się doświadczeniem  – tym, co dobre, trudne, ważne w życiu w Kościele,

Wspólne rozeznawanie co nam pomaga a co przeszkadza „iść razem”, jak budować nasz Kościół.

 

Podsumowanie spotkań w naszej parafii:

 

Na początku poruszyliśmy temat Towarzysze podróży- i popatrzyliśmy na naszą parafię dziś.

 

Pod względem liczebności dynamicznie się rozwija, co jest związane z rozbudową bloków mieszkalnych w pobliżu kościoła filialnego w Lipie Piotrowskiej.

Nowe osiedle wypełnia msze święte w niedziele w kaplicy zarówno o 9;30 i 12.00 w 99%. To jest bardzo istotne.

W związku ze znacznym wzrostem liczby parafian w krótkim czasie, w 2021 rozpoczął się proces budowy nowego kościoła w Lipie Piotrowskiej.

Obecnie proboszcz zabiega o pozyskanie środków.

 

Wnioski dla całej parafii:

1. Potrzeba nowych wspólnot, aby mogły zaangażować parafian.Jest wielka potrzeba bycia we wspólnocie i jest też potrzeba bycia przyciągniętym do wspólnoty.
2.  “Za krótko tu mieszkam, nikogo nie znam, wstydzę się”. “Za mało wiem o tej parafii, bo jestem tu krótko”.
3. Czas pandemii uniemożliwił zbliżenie się parafianom i tworzenie nowych wspólnot w ramach parafii. Potrzeba inicjatywy ze strony parafii, tj. festyny, imprezy parafialne, kawiarenka przy kościele. Miejsce i sposobności, aby można było się poznać i tworzyć relacje.
4. Widzimy, że są w parafii tzw.obojętni, którzy są poniekąd oddaleni.  Są też inni, bardzo zaangażowani, którzy głośno wołają,  budując “nasz kościół”.  Są też ci, którzy mieszkają w naszej parafii ale udzielają się  w innych miejscach.
5. W parafii są już też osoby zaangażowane w czynne uczestnictwo, to te które przyszły z własnej inicjatywy.

6.    Są też parafianie, którzy swój udział w parafii ograniczają tylko do uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii. Lub ci którzy uprawiają tzw.“churching”. Wielu z nas też tak robiło, na początku życia w nowej parafii.

Myślimy jednak, że i jedni i drudzy nie podjęli świadomej decyzji, że przynależą do tego miejsca. Nie mają świadomości czym jest dla nich Kościół i jak wyraża się ich miłość do Niego względem swojej parafii. 

1. Kapłan, proboszcz  Andrzej- jedyny w naszej parafii. Ma postawę, aby wszystkich łączyć (nie odrzucać) i znaleźć złoty środek. „Kościół ma łączyć”- mówi.
2.  Jest bardzo otwarty, wysłucha każdego, bardzo wyrozumiały, nie chce nikogo zranić. Ale jest też sam i jest bardzo zarobiony. Podział w parafii na kościół główny i filię z 1 księdzem utrudnia budowanie wspólnoty.
3. Potrzebujemy też prężnie działającej Rady Parafialnej. Dla wsparcia księdza i parafian.
4. Parafia się rozrasta, ksiądz jest otwarty i stwarza warunki do wspólnego sprawowania Eucharystii. Zapraszając i prowadząc służbę liturgiczną oraz zapraszając świeckich do czynnego udziału w życiu parafii.
5. Na początku najważniejsze jest zadanie sobie pytania, gdzie chcę przynależeć?  Podjęcie świadomej decyzji rodzi odpowiedzialność. A odpowiedzialność za siebie i za miejsce, rodzi świadomość wspólnotowości.

My wszyscy jesteśmy wspólnotą, my tworzymy ten kościół.

1. Jest wśród nas różnorodność w tym,  że jedni myślą indywidualnie a inni globalnie. Tzn. Aby wyjść do świata ewangelizować globalnie, trzeba zatroszczyć się wpierw o swoją osobistą więź z Chrystusem.

 

Następnie rozważaliśmy: Kogo słyszę w Kościele? Kogo nie słyszę lub trudno mi słyszeć? Co słyszę? Co pomaga mi słuchać? Co przeszkadza mi w słuchaniu? Kiedy czuję się słuchana/ słuchany? Jak słucham mniejszości, grup wykluczonych, osób spoza Kościoła?

Nasze wnioski:

1. Do słuchania potrzebny jest komfort otoczenia: czas, miejsce, postawa.

Słuchanie to umiejętność: słucham, ale czy słyszę?

1. Cisza jest ważna. Adoracja w ciszy. Modlitwa. Słuchanie Boga. Otwartość serca. Wyciszenie emocji i gonitwy myśli.
2. Bardzo potrzebna jest nam nauka adoracji w ciszy.
3. Bóg mówi też przez ludzi. Zobaczyć Chrystusa w drugim człowieku, żeby go usłyszeć
4. Jacy jesteśmy: słuchający i wysłuchiwani. Bez oceniania. Jednak, miłość bliźniego to odwaga nazywania rzeczy po imieniu.
5. Słuchanie to poznanie drugiego człowieka. To odkleić się od samego siebie i swoich poglądów i usłyszenie odmiennego zdania.
6. Słuchanie to świadomość, że „jedziemy na tym samym wózku”, tj. bez oceny i wyższości.
7. Potrzeba słuchania głosu świeckich w Kościele. Świadectwo każdego z nas jest pociągające.To pokazuje autentyczność.

Dialog

1.  Nie będzie dialogu bez relacji, a relacji bez poznania. Muszą być spełnione warunki do dialogu: odpowiedni czas i miejsce. Najpierw Pan Bóg, modlitwa, wsparcie Ducha Świętego, Aniołów Stróżów, Świętych Patronów. Szacunek, otwartość, współdzielenie się życiem.
2. Dialog z osobami spoza Kościoła – ale nie na siłę. Na pierwszym miejscu apostolstwo przez przyjaźń. Pokazywanie Chrystusa poprzez świadectwo życia.
3. Dialog w rodzinie najpierw, dialog między grupami parafialnymi. (wspólny czas np. piknik parafialny, kawiarenka). Potrzebna inicjatywa, otwartość, zaangażowanie parafian.

 

 

Na ostatnim spotkaniu powiedzieliśmy sobie jakie nadzieje, marzenia wiążemy z procesem synodalnym.

Renata

“Mam nadzieję, że kościół katolicki nie pójdzie z duchem tego świata, lecz będzie głosił ewangelię Chrystusową ponieważ trzeba słuchać bardziej Boga niż ludzi”

Jarek

“Mam nadzieję, że kościół skupi swoje działanie na ludziach tworzących kościół i na budowaniu ich jedności, nie zaś na poszukiwaniu osób, bądź grup rzekomo z niego wykluczonych.”

Krystyna

“Mam nadzieję, że spotkania synodalne będą kontynuowane i więcej osób dołączy do wspólnego tworzenia parafii.”

Grażynka

“Cieszę się, że inicjatywa synodu parafialnego, umożliwiła wypowiedzenie się nam świeckim i jest traktowana jako ważny głos dla Kościoła.”

Emilia

“Wyjątkowym wydaje się, że głos parafianki z filii parafii może być wysłuchany nawet przez samego papieża Franciszka.“

Eliza

“Gdy pisałam syntezę naszych rozważań zobaczyłam jakie bogactwo każdy z nas, wniósł do tej wspólnoty. Te nasze pragnienia i tęsknoty, nadzieje i trudności, które tu spisaliśmy budują przyszłość naszej parafii.” 

Wnioski ze spotkania koordynatorów spotkań synodalnych z całej diecezji z biskupem 04 czerwca 2022 r.

 

Jakie mamy nadzieje, marzenia, potrzeby  związane z Synodem w Kościele:

 

1. Potrzeba zadbania o dzieci i młodzież- formacja duchowa, przewodnicy duchowi
2. Modlitwa za kapłanów, wsparcie za powołania, modlitwa o nowe powołania.
3. Synod nie jest epizodem, pragnienie kontynuacji jest w nas.
4. Nie zamykać się we wspólnotach formacyjnych! Otwartość na innych, na tych którzy są poza Kościołem. Generować pomysły jak do nich docierać
5. Postawić na Eucharystię, Adorację, świadectwo.
6. Być wrażliwym na bieżąco co się dzieje w swojej parafii. Odpowiadać na potrzeby, angażować się z własnej inicjatywy w życie parafii.
7. Marzę, aby Kościół  był miejscem które uczy rozmowy, szczerości, słuchania. Kościół jako miejsce, w którym dba się o relacje.
8. Co należy robić- zacząć od osobistego nawrócenia.
9. Potrzeba spotkań kapłanów ze świeckimi, kapłani blisko ludzi. Tego brakuje w niektórych parafiach.
10. Sięgać po potencjał świeckich w swojej parafii.
11. Dla wielu osób treści i pytania synodalne były niezrozumiałe. To wynika z nieświadomości i braku wiedzy. Warsztaty dla świeckich.

Jest bardzo mała świadomość i wiedza o Kościele. To często powoduje strach. Boimy się zmian. Boimy się nowych decyzji. Jesteśmy zalęknieni, dlatego mamy w sobie sprzeciw i niezgodę na nowe. Wypowiedzi, że synod zatraci kościół są podszyte lękiem, to wynika z braku wiedzy czym jest synod i co przynosi.

Potrzeby:

- Katechizacja osób dorosłych aby one mogły uczyć swoje dzieci. Coraz mniej chodzi na religie, coraz mniej godzin w szkole katechezy.

– Spotkania na wspólne czytanie Pisma Świętego + wysłuchanie krótkiego opisu historycznego.

- Cykl katechez o Eucharystii, aby świadomie wiedzieć co się tam dzieje.

Widać efekty- coraz więcej osób sięga po Pismo Święte.

1. Duch Święty prosi o zaufanie i zawierzenie.

Duch Święty prosi o odkrycie wartości w tym co jest w kościele.

Zaufanie Duchowi Świętemu- On nie zostawi Kościoła, to On tworzy Kościół. Prosi nas o wspólnotę. My tworzymy to miejsce.

Musimy sprawić, aby każdy kto do nas/Kościół przyjdzie poczuł si przyjęty, bezpieczny.

Duch święty prosi o budowanie jedności.

Duch święty potrzebuje nas wszystkich.

Podsumowanie Biskupa

-odpowiedzią na nasze  potrzeby – pragnienie wspólnoty, dialogu, relacji- jest program odnowy w parafii.  To jest niełatwe , tj.wychodzenie do ludzi, zbliżanie się do obcych. Bo tego nie robi ksiądz, robią to świeccy.

- Rozwinięcie Apostolatu Margaretek – biskup pragnie, aby to był owoc synodu, w czasach kiedy spada drastycznie ilość kapłanów.

 

 

Podziękowanie zaangażowanym w synod archidiecezji wrocławskiej. – Widzę, jak Wam zależy na Kościele wrocławskim. Obiecuję także swoją modlitwę w Waszej intencji. Nie traćcie ducha! Czekamy na zesłanie Ducha Świętego a Duch Święty jest także Duchem Pocieszycielem. Mamy trudne sprawy, ale pamiętajcie, że Duch Święty przychodzi, żeby nas także pocieszyć, żeby rozlać miłość w naszych sercach. I tego z całego serca wszystkim życzę – zakończył pasterz Kościoła wrocławskiego, abp Józef Kupny.